Dün küçük bir kız çocuğu bana bir peri masalı anlattı. Uyku perilerinin ona göründüğünü söyledi. “O zaman ben de uyuyayım, belki uyku perileri benim rüyama da gelirler” dedim. “Hayır” dedi, “uyursan göremezsin. Ben bir gece sabaha kadar bekledim, hiç uyumadım, bana geldiler.”
En son ne zaman, gün içerisinde canımı sıkan bir şeyden ötürü değil de, içimi kemiren bir heyecan yüzünden uyuyamadım? Ben de inat etsem, gözlerimi kapatmasam, sabahı beklesem? Büyülü gerçekçi bir roman okumanın zamanı gelmiştir…..
"Arkadaşı unutmak çok üzücü bir şey. Herkesin arkadaşı olmamıştır. Arkadaşımı unutursam, kendimi o sayılardan başka bir şeye değer vermeyen büyükler gibi hissederim sonra." Exupery
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder