UNUTMA GÜNLÜĞÜ III

Tam da şu anda kendimi muhteşem bir müziğin akışına bıraktım. Zaman yavaşladı ve kelimelerim gitgide daha da yaklaşmaya başladı yüzeye. Adını da merak etmiyorum bu dinlediğim ezginin. Artık herşeyi bir telaş içerisinde biriktirmeye çalışmaktan yoruldum. Beynime fazla yüklenmemeye çalışıyorum, vakti geldiğinde duru bir hafıza ile hatırlamak istediklerimi görebileyim diye..Zarif bir dans iyi giderdi şimdi şu kemana. Karşımda bir dizi yazarın portresi var, siyah beyaz. Onların görkemli yaşamlarını düşünüyorum, diyorum unutacak ne az şeyim var...