25 Mayıs 2012 Cuma

Ansızın


Birine ufacık bir hediye ver. Bunu durup dururken yap, ortada belirgin bir sebep yokken... Sonra onun şaşkınlığını izle, değişen yüz ifadesini, tavırlarını... Senin yaptığına ille de bir anlam vermeye çalışmasını, adımlarını daha temkinli atmasını... Bir süre bu işin altında bir bit yeniği aramasını, bulamayınca böyle bir "güzellik" yaptığın için senin deli olduğuna kanaat getirmesini... İnsana özgü olanın tuhaf karşılanmasını...

Birine ufacık bir hediye ver. Bunu durup dururken yap, ortada belirgin bir sebep yokken... Sonra şunu fark et: Öylesine uzak kalmışız ki karşılıksız vermekten, birbirimize dokunmayı unutmuşuz. O yüzden hepimiz açık yaralarla dolaşıyoruz. Yaralarımızdan akan kanı gözyaşlarımızla yıkıyoruz. Kilometrelerce yol gittikten sonra soğuk olduğu için denize girmiyoruz. Aşk yanı başımızda durduğu halde, karşımızdakine söylemeyi bırak, onu kendimize itiraf edemiyoruz. Hayatımıza yeni birini almanın beraberinde getireceği sorunları düşünmekten adım atmaya cesaret edemiyoruz. Kabul et, biz birbirimize dokunmaktan korkuyoruz.

Sen yine de birine ufacık bir hediye ver. Bunu durup dururken yap, ortada belirgin bir sebep yokken... Sonra ellerinin gülümsemesini izle, yaraların kapanıp kapıların açılmasını, insana özgü olanın olağan karşılanmasını...


6 yorum:

  1. durup dururken hediye aldığımda, hissettiğim duygu tarif edilemez güzellikte..
    ne güzel anlatmışsın satırlarında.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim. Uzun zamandır aklımda dönüp duran bir yazıydı, kısmet bugüneymiş:-)

      Sil
  2. Kendimize dokunamıyoruz ki birbirimize dokunalım..Kaç zamandır normale şaşırır olmuşuz. Sen devam et ufacık hediyeler dağıtmaya, gülmek bulaşıcıdır..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yaptıklarımıza çok fazla anlam yükler olmuşuz. Oysa insanız, içimizden ansızın bir şeyler yapmak gelebilir. Birini gülümsetmek o kadar da kötü bir şey değil kanımca:-)

      Sil
  3. dedi Çevirmen ve sonra bizim "grup"tan sıyrıldı:))) neydi sahi: "hayat kısa, kuşlar uçuyor" :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bir Cemal Süreya şiiriydi, her şey adından bir "y" eksilmesi gibiydi:-)

      Sil